Ιδεολογία

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ

Μεγαλώνουμε στην ακρογιαλιά, απέναντι στις γραμμές των οριζόντων, την ισχυρότερη πρόκληση για ταξίδι. Όσο πλησιάζουμε την πρώτη γραμμή, αυτή ξεμακραίνει και μεταμορφώνεται σε αέναο προορισμό... Διαβάστε Περισσότερα

 
Eudemonia.gr
Food Landscapes

Μοσχάρι σούπα με λαχανικά και τραχανά: Τιμή στο πρώτο κρύο αυτού του χειμώνα

Μοσχάρι σούπα με λαχανικά και τραχανά.

Το επέβαλε η πρώτη κρύα Κυριακή του επερχόμενου χειμώνα. Αφού είχαμε προγραμματίσει να μαγειρέψουμε μοσχάρι με λαχανικά και δαμάσκηνα, έπρεπε να προσαρμοστούμε στους καιρούς και να τιμήσουμε το πρώτο κρύο, κάνοντας το φαγητό μας σούπα με ξινό τραχανά. Όλα πήγαν όπως τα είχαμε κατά νου από την αρχή. Στο ελαιόλαδο άρχισαν να τσιγαρίζονται δύο μέτρια ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα και τρεις σκελίδες σκόρδο. Μετά μπήκαν οι μεγαλούτσικες μερίδες του μοσχαριού, που επειδή τις προορίζαμε για άλλο φαγητό ήταν καθαρό κρέας από την ωμοπλάτη, ενώ για σούπα θα έπρεπε να πάρουμε με κόκκαλο. Όμως αυτό ξεπεράστηκε από το αποτέλεσμα. Continue reading…

Food Landscapes

Χοιρινό με πράσα, ταιριαστό με την ατμόσφαιρα του φθινοπώρου

Χοιρινό με πράσα και σέλινο αβγοκομμένο.

Σε παλαιότερα ταξιδιωτικά άρθρα μας γράφαμε ότι το φθινόπωρο είναι η αρχή της αντίστροφης μέτρησης για το επόμενο καλοκαίρι. Αλλά αυτή η αισθαντική εποχή δεν έχει την ανάγκη της υποστήριξης από καμιά άλλη. Έχει τη δική της ατμόσφαιρα, ιδιαιτέρως στη γαστρονομία. Η αμεριμνησία των θερινών μελτεμιών σταματά να σαρώνει το τραπέζι μας, και επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό και σπεύδει να το πληρώσει, μας τυλίγει η προσμονή της ζεστασιάς του χειμωνιάτικου φαγητού. Αλλά επειδή ο χειμώνας δεν έχει αναπτύξει ακόμη όλη τη δυναμική του, επιθυμείς να γευτείς ένα φαγητό που δεν θα είναι κατακόκκινο από τη θέρμη που αποπνέει, αλλά ένα ενδιάμεσο, που θα γεφυρώνει το καλοκαίρι που έφυγε με το χειμώνα που έρχεται. Ένα έδεσμα αναστημένο μέσα σε λευκή σάλτσα, δεμένο με χτυπημένο αβγό και χυμό λεμονιού, βασανισμένο για καλό σκοπό, ώρα πολλή επάνω στη φωτιά να βράζει αποκλειστικά στο ζουμί του και στο κρασί, χωρίς, σχεδόν καθόλου, τη προσθήκη νερού. Continue reading…

Εις υγεία με φρέσκο τσίπουρο στο καζάνι του θανάση Πολυχρού στην Σκοτίνα του Κάτω Ολύμπου.
Food Landscapes

Η ευχαριστία των καζανεμάτων

Μεγαλύνει η ψυχή μου το σωτήριό της πνεύμα της αμπέλου, αυτό που ευλογήθηκε για να θεραπεύει την καρδία του ανθρώπου και στη χαρά και στη λύπη, και στο καλωσόρισες και στο καταβόδιο, και εις αρρώστια και εις υγεία. Ευχαριστούμε για την ελευθερία να το βαπτίσουμε με το δικό μας τρόπο, ρακή ή τσικουδιά στην Κρήτη, τσίπουρο στην ηπειρωτική Ελλάδα, σούμα στα νησιά του Αιγαίου, ζιβανία στην Κύπρο. Αινούμε τον Δημιουργό του Σύμπαντος κόσμου μας, που ευδόκησε να ανακαλύψουμε το επίσημο πιοτό της παρέας και της συντροφικότητας, που μας ενοποιεί ψυχικά και υλικά γύρω από το στρωμένο τραπέζι, όπου και οι ξένοι γίνονται εδικοί, και αυτή η φωτιά που απλώνεται μέσα μας, πότε μας δροσίζει, πότε μας θερμαίνει και πάντα μας ωθεί να πετάξουμε στους επτά ουρανούς. Continue reading…

Food Landscapes

Άγιες ελιές ξιδάτες, χαρακτές, νεραντζολιές, ελίδια: Η ποίηση και η μεταποίηση των καρπών του μεγαλόχαρου δένδρου

Άγιες ελιές σαν ζωγραφιά.

Η ελιά είναι θεμελιώδες συστατικό της Ελλάδας. Όταν, καλή ώρα σαν και τώρα, μας κατακλύζουν οι λέξεις και οι ιδέες – πολύ συχνά στην ελληνική λαλιά μας αυτά τα δύο εμφανίζονται ομοούσια – καταφεύγουμε στον ποιητή: «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Που πάει να πει ότι η ελιά είναι βασικό συστατικό και της ιδεολογίας της Μεγάλης Πατρίδας μας, που η γενιά του Οδυσσέα Ελύτη («… μύστης των φύλλων της ελιάς») την είπαν και ελληνικότητα: «Οι λέξεις που ξεκινούσαν από “ελ” μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα». Κι η ελιά ξεκινά από το «ελ» και χιλιάδες χρόνια τώρα κουβαλά τη μαγεία της από καιρό σε καιρό, και την ιερότητά της, καρπίζοντας γεννήματα και σύμβολα ψηλά στο εικονοστάσι με τα άγια και τα όσια.

Continue reading…

Food Landscapes

Ασκορδουλάκοι, η αυθεντική νοστιμιά των σωθικών της γης

Βεργοί, σκορδαψιοί, σκορταλιές, καλοήρια, κοκάρια, αγριοκρέμυδα, βορβοί. Όπως κι αν λέγονται, αυτοί οι βολβοί είχαν πάντα πρώτη θέση στο τραπέζι μας

Αναπτύσσονται βαθιά μέσα στο χώμα, αφού είναι βολβοί, και ανεβαίνουν στην επιφάνεια, και επάνω στο τραπέζι μας, όταν οργώνουν τα χωράφια, στις αρχές του χειμώνα. Υπάρχουν παντού, με διάφορα ονόματα – βολβοί, κρεμμύδες, βροβιά, αγριοκρέμυδα – αλλά μόνο στην Κρήτη έχουν τους ασκορδουλάκους σε τόσο μεγάλη υπόληψη, ώστε να αποτελούν φετίχ για το τραπέζι τους και ο απόλυτος μεζές για τη τσικουδιά. Ίσως γιατί έχουν ατόφια την αυθεντική γεύση της κρητικής γης, λίγο πικρή, λίγο γλυκιά, πολύ ατίθαση και ανυπότακτη. Όμως, μετά την ανάρτησή μας, από παντού κατεύθασαν μηνύματα ενθουσιασμού για τα κοκάρια (Χαλκιδική), τα Καλοήρια (Κεφαλονιά), τους βορβούς (Κύθηρα),  τους βεργιούς (Κάλυμνος).

Continue reading…

Food Landscapes

Τα φαγητά των χοιροσφαγίων στη Μύκονο και ο «μουνούχος» κριός από τη Ρήνεια…

…Ή, αλλιώς, η ευτυχία και η νοστιμιά της συντροφιάς γύρω από το στρωμένο τραπέζι με όλα τα καλά της χειμωνιάτικης Μυκόνου. Γιατί το σπουδαίο είναι να συμμετέχεις στη δημιουργία αναμνήσεων και μετά να ανακαλείς τα αποθέματά τους στο νου σου για να ευπρεπίσεις το μέλλον· όπως το μυκονιάτικο δείπνο στο εστιατόριο του Ηλία Μαμαλάκη «Μπουκιά και συχώριο» στο Μαρούσι. Η υπόσχεση αφέθηκε στον αγέρα στη διάρκεια του δημοσιογραφικού ταξιδιού στη Μύκονο, τον περασμένο Μάιο, που ακολουθούσε και παρακολουθούσε κατά πόδας τη γεύση της τυροβολιάς, του μικρού τυριού που μεταμορφώνεται, με διαδοχικά ζυμώματα με το χρόνο, στη φημισμένη κοπανιστή. Ο Ηλίας έσωσε τη, σχεδόν, θερινή υπόσχεση στο νου του και την έκανε πραγματικότητα στην καρδιά του χειμώνα. Γεύση από χειμωνιάτικη Μύκονο, στην Αθήνα.

Continue reading…
Food Landscapes

Χοχλιοί μπουμπουριστοί, χαμπίμπα, με ξινόχοντρο ή ρύζι, το κόσμημα και η γεύση της ιστορίας της τροφής

Ο καλύτερος μεζές για τη ρακή: χοχλιοί μπουμπουριστοί.

Τα σαλιγκάρια, οι χοχλιοί του νότου, είναι άγγελοι της πρώτης άνοιξης, του φθινοπώρου, της εποχής που αρχίζει να σπέρνεται, για να ανθίσει αργότερα, η αφθονία της καθιερωμένης άνοιξης και του καλοκαιριού. Κάνουν την εμφάνισή τους, όμως, και την κανονική άνοιξη, κρεμασμένοι επάνω στους ανθισμένους ασπαλάθους. Λένε ότι τότε, οι ψιλοί χοχλιοί του Μάρτη, είναι οι πιο νόστιμοι. Το φθινόπωρο, αναδύονται από τη γη και οι «χοντροί» χοχλιοί, οι «ανεραζάτοι», όπως τους έλεγαν παλαιότερα στην Κρήτη και εξακολουθούν να τους αποκαλούν στη Μικρή Κρήτη, την Κάσο. Έτσι όπως τους δίνουν είδηση και τους ξυπνούν από τη νάρκη τους οι στάλες της βροχής για να συρθούν υπομονετικά και περισπούδαστα επάνω στα χόρτα και τα μυριστικά βότανα, λες και τρυγούν την ουσία και τη γεύση του τόπου. Και καθώς οι «συρτοί» του χειμώνα και οι «γυρευτοί» του καλοκαιριού είναι απασχολημένοι με τις δραστηριότητες που πρέπει γρήγορα να κάνουν, όπως οι ερωτικές περιπτύξεις ή η θερινή νάρκη,  είναι αχολόσκαστο κυνήγι για τους παραδοσιακούς τροφοσυλλέκτες ανθρώπους. Έτσι ήταν πάντα.

Continue reading…

Art Studio Dreams

Ειρήνη Ηλιοπούλου: Συνταξιδεύοντας με τη ζωγραφική εν Ειρήνη σε «Τόπους επιθυμίας»

Ακουαρέλα της Ειρήνης Ηλιοπούλου από την έκθεση «Τόποι επιθυμίας», 2021

Η Ειρήνη γεμίζει τον τόπο και τον χρόνο αναπάντεχα, όσο και εκπληκτικά, όπως αναπάντεχα και εκπληκτικά αναδύονται οι λειμώνες με εύθραυστα κρινάκια της αμμουδιάς, στα πλέον πολυπατημένα από τους επισκέπτες τοπία της Σαντορίνης και της Ρόδου. Δεν μιλάμε για terra incognita, για ανεξερεύνητη χώρα, αντιθέτως· μιλάμε για την άλλη πραγματικότητα που δημιουργεί η νέα ματιά επάνω στα πράγματα, η οποία τα αναδιατάσσει και τα μεταμορφώνει, έτσι ώστε να διηγούνται πολύ περισσότερες ιστορίες από αυτήν που φαίνεται να λένε εκ πρώτης όψεως. Η ματιά των ζωγράφων και των ταξιδευτών είναι ευθέως παράλληλες. Αυτή, εξάλλου, είναι και η ειδοποιός διαφορά τους, από τους απλούς επισκέπτες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν νέοι τόποι να ανακαλυφθούν, αλλά νέες ματιές, που αγκαλιάζουν στους γνωστούς και τους μετουσιώνουν, στο νου και στο τελάρο, σε  άλλα τοπία. Continue reading…

Travel Tales

Με τον Καστοριάδη στον «Κάβο» και στο πανηγύρι του Τριπόταμου της Τήνου

Τριπόταμος Τήνου, Νοέμβριος 2015. Όχι, δεν είναι υστερόγραφο σε κάποιο από τα δοκίμια του Κορνήλιου Καστοριάδη που εκπορεύτηκαν από εδώ και έκαναν γρήγορα τον γύρο του κόσμου. «Καιρός», Τριπόταμος, Τήνος, Αύγουστος 1986 ή «Χώροι του Ανθρώπου», Τριπόταμος, Τήνος, Σεπτέμβριος 1995. Πάει καιρός που δεν ακούστηκε η παλιά γραφομηχανή στο σοκάκι του εσωτερικού χωριού της Τήνου. Πάει καιρός που ο Κορνήλιος είχε φύγει, όχι προσωρινά μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, όπως συνήθως συνέβαινε, αλλά για πάντα. Το μικρό του όνομα, όμως, ακουγόταν συνεχώς την ημέρα του πανηγυριού στο χωριό του και γύριζε μαζί μας από σπίτι σε σπίτι που είχε στρωμένο τραπέζι, έτρωγε, έπινε και γλεντούσε τη ζωή και τη σκέψη όπως ήξερε να κάνει, όπως μας πρότεινε να κάνουμε. Φαντασία, φαντασιακό, δημιουργία, αυτονομία, μεταμόρφωση. Continue reading…

Art Studio Dreams

Παύλος Σάμιος, παρουσία και απουσία στο ατελιέ της οδού Ρεμούνδου

Ο Παύλος Σάμιος στο ατελιέ της οδού Ρεμούνδου.

Η ξενάγηση στο ατελιέ του, σε πραγματικό χρόνο, είχε γίνει από τον ίδιο, όχι μόνο μια, αλλά δυο, τρεις, ίσως και τέσσερις φορές. Η παρουσία του γέμιζε το νεοκλασικό της οδού Ρεμούνδου – ο δρόμος που καθαγιάζει την «καταραμένη» Αθήνα, μεταξύ Αριστοτέλους και Αχαρνών – και εναπόθετε σε κάθε γωνιά την ατμόσφαιρά του. Τώρα, σε μέλλοντα χρόνο, που βλέπω ξανά αυτές τις φωτογραφίες, αισθάνομαι να με ξεναγεί η απουσία του, συντροφιά με αυτό το αίσθημα της χαρμολύπης, που τις χρωματίζει και τις ζωντανεύει. Η χαρά της παρουσίας και η λύπη της απουσίας. Εν τέλει υπερισχύει η πληρότητα της ύπαρξης και η αθανασία της τέχνης. Continue reading…

Food Landscapes

Ζυμαρικά βαπτισμένα στο μελάνι του χταποδιού: Εξερευνώντας τη σπάνια γεύση του ολού ή θολού ή αλού ή λολού

Ζυμαρικά λιγκουίνι βαπτισμένα στη σάλτσα από τους ολούς των χταποδιών.

Είναι άγνωστη λέξη, όσο και άγνωστη γεύση, που ακούγεται και υπάρχει, αποκλειστικά, εντός των κύκλων των ρεκτών των γευστικών μυστηρίων της βαθιάς νησιωτικότητας. Ακούσαμε τους Μυκονιάτες συντρόφους να αποκαλούν τη σακούλα με το μελάνι που έχει το χταπόδι στην «κουκούλα» του, ολό, τους φίλους από την Κάλυμνο να την ονοματίζουν λολό, αλλού να μιλούν για θολό, αλλά, εμείς, στην νοτιοανατολική άκρα του Αιγαίου, τη λέγαμε αλό. Continue reading…

Food Landscapes

Στο γλέντι με τις γυναίκες της Ελεύθερνας και το κρητικό πιλάφι

Τα πράγματα αξίζουν όχι μόνο γι αυτό που είναι, αλλά, κυρίως, γι αυτά που σημαίνουν. Και το φαγητό, εδώ στο κέντρο της μεγάλης θάλασσας, είναι η πιο σεβαστή και η πιο ευτυχισμένη στιγμή της Μεσογείου, που διαρκεί όσο χρόνο χρειάζεσαι για να την απολαύσεις ηδονικά αργά. Ο σπουδαίος σχεδιαστής κομματιών του παζλ των αστικών τοπίων Ρέντζο Πιάνο, λέει ότι η τροφή εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι μηχανή καταγραφής ήχων, φωνών, δονήσεων, ιστοριών, τραγωδιών, ανακαλύψεων, περιπλανήσεων. Εκατομμύρια σπυριά-στιγμές μέσα στη μεγάλη αναβράζουσα χύτρα, όπου αλληλεπιδρούν μια μεγάλη «αρμαθιά» πολιτισμοί, εκτονώνοντας με μικρές εκρήξεις, πλήθος χρωμάτων, αρωμάτων, γεύσεων και ιδεών. Το κρητικό πιλάφι που «χοχλακίζει» πάνω στην «παρασιά» είναι το πιο λιτό σύμβολο του πλούτου των πολιτισμών της Μεσογείου και της ψυχής των ανθρώπων της. Continue reading…

Related posts
Στάκα, το μαγικό φίλτρο της κρητικής κουζίνας
6 Απριλίου 2020
Ρακή ή τσικουδιά: Ποιος είναι ο καλύτερος μεζές για το ελιξίριο της κρητικής ευδαιμονίας
14 Ιανουαρίου 2021
Το Γεωπάρκο Σητείας, η Λασιθιώτικη κουζίνα και τα μυστήρια της Γης στην Ανατολή της Κρήτης
7 Ιουνίου 2019
Food Landscapes

Τα πιάτα έργα τέχνης και η εικαστική νοστιμιά του φαγητού

Η σύναξη των ζωγράφων γύρω από το τραπέζι και πως η τέχνη νοστιμεύει το χταπόδι, τα καλαμάρια γιουβέτσι και τις καραβίδες με ξινό τραχανά

Το πιάτο για το φαγητό, είναι ό,τι η κορνίζα για τoν πίνακα ζωγραφικής· πόσο μάλλον όταν το ίδιο είναι έργο τέχνης. Ο Γιάννης Τσαρούχης, με τη θυμόσοφη αργκό του, έλεγε ότι η κορνίζα είναι η «ρουφιάνα» του έργου. Κάποιοι άλλοι το μετέφεραν ως ο «νταβατζής». Όπως κι αν το είπε, το πνεύμα των δυο αγοραίων επιθέτων είναι, σχεδόν, ταυτόσημο. Ο καταδότης, αυτός που προδίδει το έργο, δεν είναι και πολύ διαφορετικός από τον εκδότη, με άλλα λόγια τον πλασιέ, του έργου. Αυτόν που το σερβίρει θελκτικά, έως και προκλητικά. Και το πιάτο σερβίρει και συμβάλει τα μέγιστα στην εικαστική πρόκληση της γεύσης και της νοστιμιάς του φαγητού. Continue reading…

Food Landscapes

Χέλι, μια απίθανη ιστορία που αναδύεται από τα μυστήρια της φύσης και του τραπεζιού

Μουρμουρίζει μια απίθανα νόστιμη μουσική το κρέας που ψήνεται επάνω στα κάρβουνα. Οι Αρχαίοι, ήδη πριν την Ιστορία, το γνώριζαν και γι αυτό ευχαριστούσαν τους θεούς τους, που τους είχαν πλάσει κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, με απέραντες ψησταριές, μέχρι και εκατόμβες βοδιών, που εξέπεμπαν τις δεήσεις τους με την προκλητική για όλες, σχεδόν, τις αισθήσεις θεών και ανθρώπων κνίσα. Αυτή εδώ είναι η πιο σπουδαία ιστορία, μετά τη καθοριστική συμβολή του στη διαμόρφωση του ίδιου του ανθρώπου, που μπορεί να διηγηθεί τσιτσιρίζοντας το φαγητό. Όμως, αυτό το υπερμέγεθες, ακέφαλο, χέλι κομμένο σε χοντρές ροδέλες,  διηγείται, καθώς αποβάλλει το μεγαλύτερο μέρος των πολλών ευεργετικών λιπαρών του επάνω στη θράκα, την πιο παράξενη ιστορία, την οποία οι άνθρωποι, που όλα τα συμβάντα φρόντισαν επιμελώς να τα μαθαίνουν προς όφελός τους, δεν μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν. Continue reading…

Related posts
Ο ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος στο εργαστήριο των «Ηδονικών»
Art Studio Dreams

Γιώργος Σταθόπουλος, «Τα ηδονικά» της ζωής και της ζωγραφικής

Είναι σημαδιακό ότι και τα δύο έχουν κοινή αρχή. Όλα αρχίζουν με το ενεργητικό ρήμα «ζω». Ζωή και ζωγραφική. Και το ζωντανός επίσης. Και κάθε συνάντηση με τον Γιώργο Σταθόπουλο, συνήθως γύρω από ένα στρωμένο τραπέζι, κάνουν πανηγύρι όλα αυτά τα ζωντανά και ζωτικά, η καλή ζωή και η ζωγραφική, με όλες τις ηδονές τους, τον έρωτα, την ποίηση, το φαγητό, το κρασί, το χορτασμένο με τέχνη βλέμμα. «Τα ηδονικά», βέβαια, οι ζωγραφιές της νέας έκθεσής του, ακουμπούν σε αρχαία ερωτικά επιγράμματα, αλλά κάθε συζήτηση με τον Γιώργο Σταθόπουλο, δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά, αλλά προεκτείνεται και σε όλα τα άλλα, την ποίηση, τη μουσική, τη γαστρονομία, τις μεγάλες αγάπες όπως το κρασί, και στην ίδια τη ζωγραφική. Είναι στη φύση του και στη φύση της: «Η έκφραση ενός ζωγράφου είναι η ζωή του, η φυσιογνωμία του. Είναι αυτό που έχει σπουδάσει ζώντας τη ζωή του. Δεν είναι φτιαχτό, εγκεφαλικό. Είναι βιωμένο». Continue reading…

Travel Tales

Τσιπούρες με σέλινο και παστά Μεσολογγίου. Γεύμα σε πελάδα της λιμνοθάλασσας με τον τρόπο των ψαράδων

Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου, αυτό το απέραντο, κλειστό, οικοσύστημα που μοιάζει με λίμνη αλλά σου ανοίγει τη ψυχή σαν ωκεανός. Ο καθρέφτης του ουρανού και των αναρριγήσεων των ιδεών και των αισθήσεων. Οι σοφοί προπάτορές μας εξιδανίκευαν τη σφαίρα των ιδεών και λογάριαζαν απατηλό τον κόσμο των αισθητών. Όμως εδώ, οι αισθήσεις μας ψαύουν έναν πραγματικό κόσμο εικόνων, γεύσεων, ακουσμάτων, ευωδιών που σε ταξιδεύει ήρεμα με μια γάιτα – την παραδοσιακή βάρκα των ψαράδων – στη λιμνοθάλασσα των ιδεών.
Οι φιλόσοφοι ήταν πάντα και ποιητές, και οι ποιητές και φιλόσοφοι: «(…) νιώθω την πίκρα της αρμύρας, και στα χέρια / νιώθω τη γλίνα της νοτιάς, και στα ποδάρια / νιώθω το φίλημα του βάλτου, και στα στήθη / νιώθω το χάιδεμα του βούρλου, νιώθω εντός μου / τη μοίρα του γυμνού και τ’ ανήμπορου κόσμου» ψέλνει ο Κωστής Παλαμάς στην «Ασάλευτη ζωή». Continue reading…

Art Studio Dreams

Άννα Μαρία Τσακάλη: «Η ομορφιά είναι μέρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας»

Η Άννα Μαρία Τσακάλη στο εργαστήριό της στην Αθήνα.

Επίσκεψη στο εργαστήριο που δημιουργούνται οι θαυμαστοί κα ολάνθιστοι «Μυστικοί κήποι» των «4 Εποχών» της ζωγράφου.

Τι μας έφερε εδώ, στο εργαστήριο δημιουργίας ονείρων της ζωγράφου Άννας Μαρίας Τσακάλη; Γιατί ποθούμε να ζήσουμε το κελάρυσμα της έμπνευσης στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στον χώρο που αναβλύζει, αποκαλύπτεται στο φως και γίνεται ρυάκι που τρέχει για να δυναμώσει και να γίνει συναρπαστικό ποτάμι; Γιατί, καθώς έχουμε γευτεί τις χαρές και τις χάρες της ζωγραφικής και έχουμε αισθανθεί ότι με τους ζωγράφους ζούμε καλά και με τη ζωγραφική τους ακόμη καλύτερα, νοιαζόμαστε να μοιραστούμε αυτή την ευτυχία και να διαδώσουμε ότι η Τέχνη είναι καθημερινή απόλαυση για όλους, που όλων κάνει τη ζωή καλύτερη, ανεξαρτήτως αν έχουν την οικονομική δυνατότητα να την αποκτήσουν και υλικά. Μπορούν να κάνουν κτήμα τους, όμως, την αύρα της, ιδιαιτέρως της ζωγραφική της Άννας Μαρίας Τσακάλη, που είναι ένα παράθυρο αισιοδοξίας και ελπίδας σε ολάνθιστους κήπους της φύσης και της ψυχής. Continue reading…

Art Studio Dreams

Τάσος Μαντζαβίνος, ο φίλος μου ο δράκος

Ο Τάσος Μαντζαβίνος είναι σπουδαίος ζωγράφος γιατί έχει κερδίσει τη θεία φώτιση να μιλά με ενστικτώδη γλώσσα για περισπούδαστες ιδέες· όχι μόνο στο κοσμογονικού, δημιουργικού, χάους εργαστήριό του, αλλά και στις καθημερινές μυσταγωγικές συναναστροφές.

Continue reading…
Art Studio Dreams

Στην κουζίνα με τον Πικάσο και τους ζωγράφους ή πως η τέχνη νοστιμεύει το φαγητό μας

Το φαγητό είναι γιορτή για όλες τις αισθήσεις, και για τα μάτια. Ιδιαιτέρως όταν η τέχνη το μετουσιώνει σε τροφή για το σώμα και τον νου. Εδώ, ο Επίκουρος μάς ψιθύρισε από τον διαβόητο Κήπο του, ότι δεν έχει βαθύτερο νόημα να κυνηγούμε τις εφήμερες απολαύσεις, αλλά τις διαρκείς, τις αενάως επίκαιρες, τη μακαριότητα όλου του βίου, και όλων των εκφάνσεών του, την ολοκληρωτική ηδονή με φρόνηση. «Ζειν ηδέως» με «συμμέτρησιν». Κι η τέχνη αυτό ακριβώς κάνει. «Συμμετρά» τα πράγματα και παγιώνει την απόλαυσή τους στο διηνεκές. Όπως τον κεντρικό σκελετό ενός νόστιμου ψαριού της Μεσογείου, που ο Πικάσο, λίγο πριν, ξεκοκάλισε με φανερή ηδονή.

Continue reading…
Art Studio Dreams

Ο Γιώργος Χαδούλης και το παιχνίδι της ζωντανής ζωγραφικής

«Χρωματίζω έντονα την πραγματικότητα για να την κατανοήσω καλύτερα, για να τη ζήσω πιο έντονα, για να την κάνω πιο πραγματική. Δεν θέλω να την τονίσω, αλλά να την κάνω δική μου». Συνομιλούμε με το Γιώργο Χαδούλη στο εργαστήριό του στην Κηφισιά, αυτόν τον απολύτως προσωπικό χώρο από τον οποίο εκπορεύεται κάθε καινούργια ζωγραφική ενότητα, αλλά, ιδιαιτέρως, αυτή, η πιο πρόσφατη με τα κορίτσια και τη νεότητα, η οποία θα εγκαινιαστεί την 9η  Μαΐου, και θα διαρκέσει έως την 1η Ιουνίου, στη Γκαλερί Σκουφά (Σκουφά 4, Κολωνάκι), μαζί με τα φαντασμαγορικά, όσο και αρχέγονα, κεραμικά του και τις πολυσήμαντες Ακροπόλεις του.

Continue reading…