Οι ασκορδουλάκοι της θάλασσας και τα μινωικά μυστήρια της παραλίας του Κομμού
Δεν μπορούμε (ή και δεν θέλουμε) να απομακρυνθούμε από το μινωικό παρελθόν μας, όσο κι αν οι χιλιετηρίδες μας σπρώχνουν μακριά του. Αισθανόμαστε στα γυμνά πόδια μας ζεστή την αμμουδιά που σκεπάζει τα σημαίνοντα ερείπια του πρώτου ευρωπαϊκού πολιτισμού καταμεσής της Μεσογείου, καθώς περπατάμε στην απέραντη παραλία του Κομμού, του λιμανιού της Φαιστού, την έξοδο της Μεσαράς στο Λιβυκό πέλαγος και σε όλη τη μεγάλη θάλασσά μας. Αλλά πιο πολύ ακόμη και από τα ερείπια, μας κρατά ζεστούς με το παρελθόν μας οι συνήθειες των ανθρώπων που αλλάζουν, ουσιαστικά παραμένοντας ίδιες, όπως οι συγκεντρώσεις τους γύρω από εκκλησάκια-ιερά κορυφής, και, κυρίως, από πανηγυρικά τραπέζια με υλικά χιλιόχρονων γαστρονομικών παραδόσεων, γιατί είμαστε αυτό που τρώμε, στο ίδιο τοπίο στο οποίο συνεχίζουμε να ενδιαιτούμε, με παρόμοιες αξίες και κοινή την ενέργεια της χαρμόσυνης ζωής. Μίνωας μπορεί να σημαίνει «Μακαριότατος» ή και «Πανευτυχής», μια επιδίωξη που δεν έπαψε ποτέ να μας συγκινεί. Συνεχίστε την ανάγνωση…