Ιδεολογία

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ

Μεγαλώνουμε στην ακρογιαλιά, απέναντι στις γραμμές των οριζόντων, την ισχυρότερη πρόκληση για ταξίδι. Όσο πλησιάζουμε την πρώτη γραμμή, αυτή ξεμακραίνει και μεταμορφώνεται σε αέναο προορισμό... Διαβάστε Περισσότερα

 
Eudemonia.gr
Food Landscapes

Μαυρομάτικα φασόλια με κοφτό μακαρονάκι κόκκινα, κατά λάθος έμπνευση

Κόκκινα μαυρομάτικα φασόλια.

Για την ακρίβεια κόκκινα μαυρομάτικα φασόλια με κοφτό μακαρονάκι. Και δεν ήταν που τα φασόλια στο νησί τα τρώγαμε πάντα κόκκινα με πατάτες και αρκετό σέλινο, γιατί τα μαυρομάτικα τα κοινώναμε, πάντα, άσπρα. Αλλά, τώρα, με οδήγησε εκεί μια λάθος κίνηση. Η πρόθεσή μου ήταν να τα κάνω κι εγώ λευκά, γι’ αυτό ξεκίνησα με το πληθωρικό ελαιόλαδο μέσα στο οποίο άρχισε να τσιγαρίζεται το παλιό κρεμμύδι και τα νέα κρεμμυδάκια. Υπέθεσα ότι το σέλερυ θα ήταν εντάξει με το λευκό φαγητό μου, κι γι’ αυτό το έσβησα με δύο λευκά ξίδια, βαλσάμικο και μηλόξιδο. Και άρχισα να καρυκεύω, φρεσκοτριμμένα δυο λογιών πιπέρια, κόκκινα και μαύρα, κύμινο, μπαχάρι, κουρκουμά… Διαβάστε περισσότερα…

Art Studio Dreams

Άννα Μαρία Τσακάλη: «Η ομορφιά είναι μέρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας»

Η Άννα Μαρία Τσακάλη στο εργαστήριό της στην Αθήνα.

Επίσκεψη στο εργαστήριο που δημιουργούνται οι θαυμαστοί κα ολάνθιστοι «Μυστικοί κήποι» των «4 Εποχών» της ζωγράφου.

Τι μας έφερε εδώ, στο εργαστήριο δημιουργίας ονείρων της ζωγράφου Άννας Μαρίας Τσακάλη; Γιατί ποθούμε να ζήσουμε το κελάρυσμα της έμπνευσης στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στον χώρο που αναβλύζει, αποκαλύπτεται στο φως και γίνεται ρυάκι που τρέχει για να δυναμώσει και να γίνει συναρπαστικό ποτάμι; Γιατί, καθώς έχουμε γευτεί τις χαρές και τις χάρες της ζωγραφικής και έχουμε αισθανθεί ότι με τους ζωγράφους ζούμε καλά και με τη ζωγραφική τους ακόμη καλύτερα, νοιαζόμαστε να μοιραστούμε αυτή την ευτυχία και να διαδώσουμε ότι η Τέχνη είναι καθημερινή απόλαυση για όλους, που όλων κάνει τη ζωή καλύτερη, ανεξαρτήτως αν έχουν την οικονομική δυνατότητα να την αποκτήσουν και υλικά. Μπορούν να κάνουν κτήμα τους, όμως, την αύρα της, ιδιαιτέρως της ζωγραφική της Άννας Μαρίας Τσακάλη, που είναι ένα παράθυρο αισιοδοξίας και ελπίδας σε ολάνθιστους κήπους της φύσης και της ψυχής. Διαβάστε περισσότερα…

Σκιουφιχτά μακαρόνια με τη σιτάκα, στάκα και απάκι, τσικνωμένα.
Food Landscapes

Μακαρόνια με τη σιτάκα και τη στάκα πειραγμένα για μεγαλύτερη απόλαυση της Παράδοσης

Είναι ηθικό να ακουμπούμε, να πειράζουμε και να αλλάζουμε τις πατροπαράδοτες γεύσεις μας, ιδιαιτέρως αν αυτές συμπυκνώνονται σε φαγητά-ταυτότητες της Μικρής Πατρίδας μας; Νομίζουμε ότι η ίδια η φύση και η δυναμική της Παράδοσης μας νομιμοποιεί και μας παροτρύνει, αν όχι μας ευλογεί. Γιατί η κίνηση προς το μέλλον σημαίνει αλλαγή. Ό,τι δεν αλλάζει και μένει ακίνητο, βαλτώνει, αποσυντίθεται και πεθαίνει. Ό,τι κινείται, αλλάζει. Γιατί είναι αδύνατο μια γενιά να παραδίδει στην επόμενη, χωρίς τη σφραγίδα των δικών της καιρών και αναγκών. Διαβάστε περισσότερα…

Travel Tales

Εικόνες των μυστηρίων του Δεκαπενταύγουστου στην  Όλυμπο της Καρπάθου

Πανηγύρι Δεκαπενταύγουστου στην Όλυμπο της Καρπάθου

Αν δεν έχεις ζήσει τον Δεκαπενταύγουστο στο Πλατύ την ώρα που ο ήλιος βουτά στο Καρπάθιο πέλαγος και αρχίζει ο χορός στη χάρη της Παναγίας, δεν μπορείς να καταλάβεις λέξη από τα μυστήρια της Ολύμπου. Λέξη κυριολεκτικά, αφού και η ασυνήθιστη λαλιά των ανθρώπων εδώ στο απρόσιτο, βόρειο, άκρο της Καρπάθου, ακούγεται σαν μελωδική ηχώ από τα βάθη των αιώνων, κατευθείαν από τις φωνητικές χορδές των Δωριέων, που λάτρευαν όσο κανείς άλλος τον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας και τα ψηλά απότομα βράχια που είναι ριζωμένα στο βυθό της. Διαβάστε περισσότερα…

Food Landscapes

Πιτιά κασιώτικα για το δρόμο της μνήμης

Ώρα καλή! Και τι δεν θα έδινα ν’ ακούσω πάλι αυτόν τον χαιρετισμό των βοσκών που γύριζαν από τις μάντρες και τα μητάτα τους στη Σκάφη και στη Μαρίτσα, και πήγαιναν για τους στάβλους τους στις Καθίστρες και στον Χρουσουλά, καβάλα στα μουλάρια τους, σιγοτραγουδώντας «αλέντι», «βοσκίστικο», «πισωμέρι» ή άλλους μελωδικούς σκοπούς της λύρας. Ξεχώριζε ο Γιάννης ο Αγάς, με το στριφτό, άσπρο, μουστάκι του, το μαύρο κασκέτο του – αυτό το διακριτικό των ναυτικών τα φορούν στην Κάσο και οι αγρότες –, τα καλοτσαγκαρεμένα από τον ίδιο στι(β)άνια του, θρονιασμένος επάνω στο ψαρί μουλάρι του. Εκείνος τραγουδούσε εξαιρετικά τον «οθείτικο» σκοπό. Διαβάστε περισσότερα…

Περιποιημένος τραχανάς με κηπευτικά, παρέα με παραδοσιακή σπανακοτυρόπιτα.
Food Landscapes

Η αυτού εξοχότης ο δικαιωμένος τραχανάς

Άλλες οι βουλές του καιρού. Υπολόγιζα να μαγειρέψω σκιουφιχτά μακαρόνια με τη σιτάκα για τους φίλους που θα έρχονταν να καθίσουν στη συντροφιά μας, αλλά ο χιονιάς τους αποθάρρυνε να βγουν από το σπίτι τους. Εμάς, όμως, μας ενέπνευσε. Τέτοιος καιρός, τέτοια θέλει. Αν και δεν ήταν στη δική μας παράδοση ο τραχανάς – δεν είχα δοκιμάσει ποτέ τα χρόνια που έζησα στο νησί – όπως η σιτάκα, ο νους μου πήγε αμέσως εκεί. Στη ζεστασιά και την ευχαρίστηση που απλώνεται μέσα σου όταν γεύεσαι αυτό το φαγητό που στήριξε όσο λίγα τη ζωή σε χαλεπούς καιρούς, κρύους ή δυσοίωνους. Είναι για εμένα η δικαίωση του τραχανά. Διαβάστε περισσότερα…

Travel Tales

Κασιώτικο πρωινό ή τι γεύση έχει το παραδοσιακό «καλημέρα!» στο τέρμα της Άγονης Γραμμής

Κασιώτικες κουλούρες με σιτάκα με τον καφέ

Το πρωινό στην Κάσο μοιάζει με σπονδή στη νέα μέρα που αρχίζει – και όπως συμβαίνει πάντα, νέα ημέρα σημαίνει νέα ελπίδα – εναρκτήριο λάκτισμα της κοινωνικής ζωής της νήσου της καρδιάς μας. Το «καλημέρα!» σε μια σφιχτοδεμένη κοινότητα αυτοχθόνων και επισκεπτών δεν είναι τυπικός χαιρετισμός αλλά ουσιαστική ευχή, που φαίνεται στα λαμπερά μάτια και έχει ιδιαίτερη νοστιμιά. Μπορεί για τους αυτόχθονες το πρωινό να είναι ένας απλός καφές σε κάποιο σοκάκι του Φρυ, στον κεντρικό δρόμο της αγοράς, γύρω από την Μπούκα ή στην Κοφτερή, την παραλία του νέου λιμανιού, αλλά για τους φιλοξενούμενους επισκέπτες είναι πιο γευστικά πολύπλοκο. Σπονδή στην πολλά υποσχόμενη νέα ημέρα, αλλά και στην παράδοση, που πάει να πει στην καθαρότητα και στην αυθεντικότητα, που τώρα πλέον μπορείς να την πεις και πολυτέλεια. Οι γεύσεις, βέβαια, λόγω της ώρας, αν και ξεδιπλώνονται μπροστά στην αστραφτερή θάλασσα, έχουν αποκλειστικά το άρωμα της στεριάς. Διαβάστε περισσότερα…

Food Landscapes

Αρσενικό Νάξου, δύναμη ξεχασμένη για χρόνια στο ελαιόλαδο

Πέννες με αρσενικό Νάξου ζυμωμένο στο ελαιόλαδο για χρόνια.

Μου αρέσει να δοκιμάζω γεύσεις και συνδυασμούς απρόσμενων και απίθανων υλικών, με μεγάλη επισφάλεια για το αποτέλεσμα. Να σας αποκαλύψω, όμως, ένα μυστικό, που είναι ευεργετικό να το έχετε προς είδησή σας όταν στέκεστε μπροστά στο τσουκάλι. Συνήθως αυτό που επιθυμήσατε να ταιριάσετε είναι νόστιμο, γιατί το νοστιμεύει η υπεραξία που προσθέτει η δική σας τόλμη και προσπάθεια. Αρκεί, να το δοκιμάσετε πρώτα εσείς, μόνοι σας, αν και όπως μου έλεγε ο δάσκαλος – όχι μόνο στην τέχνη αλλά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής – Παναγιώτης Τέτσης, όταν είσαι θρασείς στη μαγειρική, και οι άλλοι υποβάλλονται και βρίσκουν νόστιμο το φαγητό σας. Διαβάστε περισσότερα…

Related posts
Σεφουκλωτές, το ναξιώτικο πιροσκί, φαγητό για το δρόμο προς τους κούρους της Νάξου
13 Δεκεμβρίου 2020
Αρσενικό Νάξου, τυρί Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης από τα βοσκοτόπια του Διός
9 Μαρτίου 2020
Ρόστο της Νάξου: Η πιο πλούσια μακαρονάδα του Αιγαίου και οι μπύρες της Δεύτερης Μέρας του γάμου στην Κάσο
23 Απριλίου 2018
Ο παπα-Γιάννης στην περιφορά των Εικόνων τη Λαμπρή Τρίτη στην Όλυμπο της Καρπάθου.
Travel Tales

Το πνεύμα των μεγαλοδύναμων μικρών τόπων: Ο παπα-Γιάννης της Ολύμπου και η Όλυμπος του παπα-Γιάννη

Στην απόμερη και απόκοσμη Όλυμπο της Καρπάθου, οι άνθρωποι, αν και ζουν τέρμα θεού, αισθάνονται πιο κοντά στον Θεό. Πιστεύουν στην παρηγορητική παρουσία Του και καθώς υπάρχουν εκεί μόνοι με το Θεό, έχουν οικοδομήσει ειδική σχέση οικειότητας και συνομιλούν απευθείας μαζί Του. Προφέρουν το αισιόδοξο «έχει ο Θεός» και την ευχαριστία «δόξα τω Θεώ» με καθολικό και ιδιαίτερο νόημα, με πίστη και εμπιστοσύνη. Ο παπα-Γιάννης, άνθρωπος του Θεού, το λέει με τον τρόπο της Εκκλησίας, αλλά το επαναλαμβάνει και στη διάλεκτο της μικρής κοινωνίας των ανθρώπων που τάχθηκε να θεραπεύσει: «Τον τόπο αυτόν», εκμυστηρεύτηκε κάποτε, σχεδόν μονολογώντας, στη μηχανή ακινητοποίησης του χρόνου του Γιάννη Χατζηβασίλη, «δεν τον συγκρίνω με κανέναν. Μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά οτιδήποτε κερδίζεις με δύσκολο τρόπο σου γίνεται πιο αγαπητό και πιο επιθυμητό. Ό,τι αποκτάς με δυσκολία το δέχεσαι με μεγάλη ευχαρίστηση. Όσο πιο σκληρός είναι ο τόπος μας, τόσο πιο πολύ σκεφτόμαστε, σκληραγωγείται ο χαρακτήρας μας και γινόμαστε πιο επιδέξιοι για να ανταποκριθούμε στις δυσκολίες. Μαθαίνουμε που θα αγγίξουμε». Κι εμείς, που η ευκολία μας καταδικάζει συχνά σε μια εύκολη ζωή – όπως συμβαίνει σε κάθε συνάφεια μαζί του – αποκτήσαμε την πιο αισιόδοξη ιδεολογία για να διαβάσουμε, ξανά, τη βιογραφία μας. Διαβάστε περισσότερα…

Food Landscapes

Τα πιάτα έργα τέχνης και η εικαστική νοστιμιά του φαγητού

Η σύναξη των ζωγράφων γύρω από το τραπέζι και πως η τέχνη νοστιμεύει το χταπόδι, τα καλαμάρια γιουβέτσι και τις καραβίδες με ξινό τραχανά

Το πιάτο για το φαγητό, είναι ό,τι η κορνίζα για τoν πίνακα ζωγραφικής· πόσο μάλλον όταν το ίδιο είναι έργο τέχνης. Ο Γιάννης Τσαρούχης, με τη θυμόσοφη αργκό του, έλεγε ότι η κορνίζα είναι η «ρουφιάνα» του έργου. Κάποιοι άλλοι το μετέφεραν ως ο «νταβατζής». Όπως κι αν το είπε, το πνεύμα των δυο αγοραίων επιθέτων είναι, σχεδόν, ταυτόσημο. Ο καταδότης, αυτός που προδίδει το έργο, δεν είναι και πολύ διαφορετικός από τον εκδότη, με άλλα λόγια τον πλασιέ, του έργου. Αυτόν που το σερβίρει θελκτικά, έως και προκλητικά. Και το πιάτο σερβίρει και συμβάλει τα μέγιστα στην εικαστική πρόκληση της γεύσης και της νοστιμιάς του φαγητού. Διαβάστε περισσότερα…

Food Landscapes

Το «Πεσκέσι» της κρητικής διατροφής από το Ηράκλειο και οι συνταγές του

Κάθε πιάτο που γεύεσαι στην εσωτερική αυλή του πολυβραβευμένου εστιατορίου στο κέντρο του Μεγάλου Χάνδακα, πίσω από τα εμβληματικά Λιοντάρια, είναι μια συναρπαστική διήγηση για την ψυχή, την ιδεολογία και τη γεύση της Κρήτης. Η ατμόσφαιρα του χώρου κατάγεται από εκείνα τα στενά σοκάκια των παλαιών μαχαλάδων που τα σεργιανούσε ο Γκρέκο.

Διαβάστε περισσότερα…
Ακουαρέλα της Ειρήνης Ηλιοπούλου από την έκθεση «Τόποι επιθυμίας», 2021
Art Studio Dreams

Ειρήνη Ηλιοπούλου: Συνταξιδεύοντας με τη ζωγραφική εν Ειρήνη σε «Τόπους επιθυμίας»

Η Ειρήνη γεμίζει τον τόπο και τον χρόνο αναπάντεχα, όσο και εκπληκτικά, όπως αναπάντεχα και εκπληκτικά αναδύονται οι λειμώνες με εύθραυστα κρινάκια της αμμουδιάς, στα πλέον πολυπατημένα από τους επισκέπτες τοπία της Σαντορίνης και της Ρόδου. Δεν μιλάμε για terra incognita, για ανεξερεύνητη χώρα, αντιθέτως· μιλάμε για την άλλη πραγματικότητα που δημιουργεί η νέα ματιά επάνω στα πράγματα, η οποία τα αναδιατάσσει και τα μεταμορφώνει, έτσι ώστε να διηγούνται πολύ περισσότερες ιστορίες από αυτήν που φαίνεται να λένε εκ πρώτης όψεως. Η ματιά των ζωγράφων και των ταξιδευτών είναι ευθέως παράλληλες. Αυτή, εξάλλου, είναι και η ειδοποιός διαφορά τους, από τους απλούς επισκέπτες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν νέοι τόποι να ανακαλυφθούν, αλλά νέες ματιές, που αγκαλιάζουν στους γνωστούς και τους μετουσιώνουν, στο νου και στο τελάρο, σε  άλλα τοπία. Διαβάστε περισσότερα…

Art Studio Dreams

Στην κουζίνα με τον Πικάσο και τους ζωγράφους ή πως η τέχνη νοστιμεύει το φαγητό μας

Το φαγητό είναι γιορτή για όλες τις αισθήσεις, και για τα μάτια. Ιδιαιτέρως όταν η τέχνη το μετουσιώνει σε τροφή για το σώμα και τον νου. Εδώ, ο Επίκουρος μάς ψιθύρισε από τον διαβόητο Κήπο του, ότι δεν έχει βαθύτερο νόημα να κυνηγούμε τις εφήμερες απολαύσεις, αλλά τις διαρκείς, τις αενάως επίκαιρες, τη μακαριότητα όλου του βίου, και όλων των εκφάνσεών του, την ολοκληρωτική ηδονή με φρόνηση. «Ζειν ηδέως» με «συμμέτρησιν». Κι η τέχνη αυτό ακριβώς κάνει. «Συμμετρά» τα πράγματα και παγιώνει την απόλαυσή τους στο διηνεκές. Όπως τον κεντρικό σκελετό ενός νόστιμου ψαριού της Μεσογείου, που ο Πικάσο, λίγο πριν, ξεκοκάλισε με φανερή ηδονή.

Διαβάστε περισσότερα…
Food Landscapes

Οματιές ή ομαθιές, μπουμπάρι, μπάμπω, μπουστιά, οι κρυμμένοι μεζέδες της παραδοσιακής γαστρονομίας

Οματιές στη Σητεία της Κρήτης.

Τα απομονωμένα στην άκρη του Αιγαίου, σχεδόν άγνωστα εκτός του κύκλου των μυημένων, μπουστιά της Κάσου ξεσήκωσαν έναν πανελλήνιο χορό με μεζέδες που γίνονται από γεμιστά έντερα και κοιλιές αμνοεριφίων, αλλά, κυρίως, χοιρινών, που αυτή την εποχή των χοιροσφαγίων ενόψει των Χριστουγέννων, έχουν την τιμητική τους στην ηπειρωτική Ελλάδα και στο Αιγαίο. Η Πηνελόπη Καμπάκη Βουγιουκλή τα είπε, για άλλη μια φορά, όλα, με το καίριο σχόλιό της: «Μπάμπω, καρβαρίτσα, μπουμπάρι, οματιές/ομαθιές, τώρα και μπουστιές… Τι πλούτος…». Διαβάστε περισσότερα…

Travel Tales

Τσιπούρες με σέλινο και παστά Μεσολογγίου. Γεύμα σε πελάδα της λιμνοθάλασσας με τον τρόπο των ψαράδων

Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου, αυτό το απέραντο, κλειστό, οικοσύστημα που μοιάζει με λίμνη αλλά σου ανοίγει τη ψυχή σαν ωκεανός. Ο καθρέφτης του ουρανού και των αναρριγήσεων των ιδεών και των αισθήσεων. Οι σοφοί προπάτορές μας εξιδανίκευαν τη σφαίρα των ιδεών και λογάριαζαν απατηλό τον κόσμο των αισθητών. Όμως εδώ, οι αισθήσεις μας ψαύουν έναν πραγματικό κόσμο εικόνων, γεύσεων, ακουσμάτων, ευωδιών που σε ταξιδεύει ήρεμα με μια γάιτα – την παραδοσιακή βάρκα των ψαράδων – στη λιμνοθάλασσα των ιδεών.
Οι φιλόσοφοι ήταν πάντα και ποιητές, και οι ποιητές και φιλόσοφοι: «(…) νιώθω την πίκρα της αρμύρας, και στα χέρια / νιώθω τη γλίνα της νοτιάς, και στα ποδάρια / νιώθω το φίλημα του βάλτου, και στα στήθη / νιώθω το χάιδεμα του βούρλου, νιώθω εντός μου / τη μοίρα του γυμνού και τ’ ανήμπορου κόσμου» ψέλνει ο Κωστής Παλαμάς στην «Ασάλευτη ζωή». Διαβάστε περισσότερα…

Food Landscapes

Στάκα, το μαγικό φίλτρο της κρητικής κουζίνας

Στάκα στο ψωμί στο τυροκομείο Κουβαράκη.

Η στάκα, αν και άρτυμα, που δεν εξουσιάζει απολύτως κάποιο φαγητό, εν τούτοις, καθορίζει με τον χαρακτήρα και την ιδεολογία της το άρωμα και τη γεύση ολάκερης της κρητικής κουζίνας. Αποτελεί την ιδιαίτερη ουσία της, το μαγικό φίλτρο που ενδυναμώνει και νοστιμεύει από τα στοιχειώδη ταραχτά αβγά και τις τηγανητές πατάτες, έως το πολύπλοκο μέσα στην αξιοθαύμαστη απλότητά του, πιλάφι του γάμου. Ίσως, γιατί, σε αυτήν κορυφώνονται και συμπυκνώνονται η ίδια η ουσία και η γεύση του σώματος της Κρήτης, της στερεής υπόστασής της, της μεγάλης δύναμής της, της γης της. Διαβάστε περισσότερα…

Related posts
Ελαϊκή, η άγνωστη γεύση των μητάτων της Κάσου
19 Φεβρουαρίου 2019
Στο γλέντι με τις γυναίκες της Ελεύθερνας και το κρητικό πιλάφι
12 Μαρτίου 2018
Αρσενικό Νάξου, τυρί Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης από τα βοσκοτόπια του Διός
9 Μαρτίου 2020
Food Landscapes

Η αυθεντική «cucina povera» και το πατατόρυζο με τον τρόπο των ανθρώπων στο τέρμα της Άγονης Γραμμής

Μαγειρεύω πατατόρυζο και θυμάμαι τον πάππου μου τον Χριστόφορο. Εκείνος το «πεθυμούσε» και ζητούσε από την γιαγιά μου την Καλλιόπη και τη μητέρα μου τη Μαγκαφούλα να το μαγειρέψουν για το χατίρι του. Είχε μάθει στη ζωή του – από τότε που τον πήραν παιδάκι που δεν θυμόταν καλά-καλά το όνομά του από το σπίτι του στα μέρη της Πάφου, στην Κύπρο, και τον πήγαν στην Αίγυπτο και μετά τον εγκατέστησαν σε ένα μητάτο στα όρη της Κάσου  – να ευχαριστιέται από τα απλά και τα ταπεινά και να απολαμβάνει τα αναγκαία και τα βρισκούμενα· όπως εμείς τα καραβάκια από ευτελή «ασπέτιλα», που μας έφτιαχνε με το σουγιά του κάθε φορά που πηγαίναμε να τον συναντήσουμε στους Κάμπους, στις «χεριτσές» που «έβλεπε» τη μικρή «μάντρα» του από πρόβατα και αίγες, παρέα με τον Φίλιππα, ο οποίος επέστρεψε από την Αμερική στο νησί για να κλείσει τον κύκλο της ζωής του ως βοσκός.

Διαβάστε περισσότερα…

Art Studio Dreams

Ρεβιθάδα σιφνέικη στην κουζίνα του Παναγιώτη Τέτση και της μονής Βρύσης

Όταν σκέφτομαι τον Παναγιώτη Τέτση με πλημμυρίζει η ενεργητική γαλανή ματιά του επάνω στα πράγματα γύρω του, η σοφία του, η παρατηρητικότητά του, η αισθητική του, η φιλική αύρα που άπλωνε καθώς μιλούσε με «χρωματιστές» λέξεις, όπως και οι συναρπαστικές ζωγραφιές του, ακόμα και οι μαύρες, οι κατάμαυρες, σαν το ειδικό πήλινο τσουκάλι που στη Σίφνο ψήνουν τα ρεβίθια στο φούρνο και τα χαρακτικά του που αποτυπώνουν τις πιο καλές στιγμές του μαύρου. Διαβάστε περισσότερα…

Food Landscapes

Κρεατόπιτα ή «γουρουνόπιτα» με τραχανά από το Ξηρόμερο, όλη η νοστιμιά της παράδοσης

Ήταν εκεί ανάμεσα σε όλα τα καλά της θάλασσας του Αμβρακικού, στον πλούσιο μπουφέ που έστησε στο «Barcode Cafe» του Βασίλη Σώζου στην προκυμαία της Βόνιτσας, ο δήμαρχος Γιώργος – Θεόδωρος Αποστολάκης για να καλωσορίσει τα μέλη της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων που διάλεξαν την Αιτωλοακαρνανία για να πραγματοποιήσουν το συνέδριό τους και την πόλη του για να εκλέξουν το προεδρείο τους. Προκλητικά μόνη, και άρα ξεχωριστή, η κρεατόπιτα με χειροποίητο, σπιτικό, φύλλο και γέμιση από μικρά κομμάτια χοιρινού κρέατος και γλυκό τραχανά, σκεπάστηκε, προς στιγμήν, από τις θαλασσινές γεύσεις, αλλά στο τέλος ανέβηκε στην επιφάνεια των κυμάτων νοστιμιάς που δημιούργησαν οι επί κεφαλής της Λέσχης Αρχιμαγείρων Δυτικής Ελλάδας και Ηπείρου, με τη συνδρομή των παιδιών του επαγγελματικού ΙΕΚ Βόνιτσας. Η «γουρουνόπιτα» όπως την αποκαλούν στην πατρίδα της, το Ξηρόμερο, δημιουργήθηκε με τη συνταγή της Βάσως Σιδερά, η οποία είχε την ευγένεια να τη μοιραστεί μαζί μας. Διαβάστε περισσότερα…

Art Studio Dreams

Ο Γιώργος Χαδούλης και το παιχνίδι της ζωντανής ζωγραφικής

«Χρωματίζω έντονα την πραγματικότητα για να την κατανοήσω καλύτερα, για να τη ζήσω πιο έντονα, για να την κάνω πιο πραγματική. Δεν θέλω να την τονίσω, αλλά να την κάνω δική μου». Συνομιλούμε με το Γιώργο Χαδούλη στο εργαστήριό του στην Κηφισιά, αυτόν τον απολύτως προσωπικό χώρο από τον οποίο εκπορεύεται κάθε καινούργια ζωγραφική ενότητα, αλλά, ιδιαιτέρως, αυτή, η πιο πρόσφατη με τα κορίτσια και τη νεότητα, η οποία θα εγκαινιαστεί την 9η  Μαΐου, και θα διαρκέσει έως την 1η Ιουνίου, στη Γκαλερί Σκουφά (Σκουφά 4, Κολωνάκι), μαζί με τα φαντασμαγορικά, όσο και αρχέγονα, κεραμικά του και τις πολυσήμαντες Ακροπόλεις του.

Διαβάστε περισσότερα…