Μαυρομάτικα φασόλια με κοφτό μακαρονάκι κόκκινα, κατά λάθος έμπνευση

Για την ακρίβεια κόκκινα μαυρομάτικα φασόλια με κοφτό μακαρονάκι. Και δεν ήταν που τα φασόλια στο νησί τα τρώγαμε πάντα κόκκινα με πατάτες και αρκετό σέλινο, γιατί τα μαυρομάτικα τα κοινώναμε, πάντα, άσπρα. Αλλά, τώρα, με οδήγησε εκεί μια λάθος κίνηση. Η πρόθεσή μου ήταν να τα κάνω κι εγώ λευκά, γι’ αυτό ξεκίνησα με το πληθωρικό ελαιόλαδο μέσα στο οποίο άρχισε να τσιγαρίζεται το παλιό κρεμμύδι και τα νέα κρεμμυδάκια. Υπέθεσα ότι το σέλερυ θα ήταν εντάξει με το λευκό φαγητό μου, κι γι’ αυτό το έσβησα με δύο λευκά ξίδια, βαλσάμικο και μηλόξιδο. Και άρχισα να καρυκεύω, φρεσκοτριμμένα δυο λογιών πιπέρια, κόκκινα και μαύρα, κύμινο, μπαχάρι, κουρκουμά…

Λάθος, ο κουρκουμάς, τελικά, ήταν τριμμένη κανέλλα. Συνέχισα με κουρκουμά και ρίγανη, αλλά το φαγητό μου είχε πάρει άλλο δρόμο. Έβαλα τα μαυρομάτικα φασόλια στο τσουκάλι και πρόσθεσα κόκκινο ξίδι από κρασί και πελτέ ντομάτας που τον ζητούσε επίμονα. Οπωσδήποτε χρειαζόταν και μπόλικος ψιλοκομμένος άνηθος και να αφεθεί το φαγητό στην ησυχία του για να βράσει ικανή ώρα, αφού το τροφοδοτούσα με ζεστό νερό που και μετά τον μακρόσυρτο βρασμό θα το κρατούσε υδαρές για να βράσει αρκετά και το κοφτό μακαρονάκι. Έτσι κι έγινε κατά ευτυχή συγκυρία. Και, βέβαια, το φαγητό απογειώνεται στην «αντιβρασιά», στο δεύτερο βράσιμο δηλαδή, μερικές ώρες μετά την ολοκλήρωσή του, όταν έχει πραγματοποιηθεί η πλήρης ώσμωση των συστατικών του.