Η αυτού εξοχότης ο δικαιωμένος τραχανάς

Άλλες οι βουλές του καιρού. Υπολόγιζα να μαγειρέψω σκιουφιχτά μακαρόνια με τη σιτάκα για τους φίλους που θα έρχονταν να καθίσουν στη συντροφιά μας, αλλά ο χιονιάς τους αποθάρρυνε να βγουν από το σπίτι τους. Εμάς, όμως, μας ενέπνευσε. Τέτοιος καιρός, τέτοια θέλει. Αν και δεν ήταν στη δική μας παράδοση ο τραχανάς – δεν είχα δοκιμάσει ποτέ τα χρόνια που έζησα στο νησί – όπως η σιτάκα, ο νους μου πήγε αμέσως εκεί. Στη ζεστασιά και την ευχαρίστηση που απλώνεται μέσα σου όταν γεύεσαι αυτό το φαγητό που στήριξε όσο λίγα τη ζωή σε χαλεπούς καιρούς, κρύους ή δυσοίωνους. Είναι για εμένα η δικαίωση του τραχανά.
Έξω έχει αρχίσει να χιονίζει, καθώς τα κηπευτικά κοχλάζουν στη χύτρα για να δημιουργήσουν ένα εξαιρετικά νόστιμο περιβάλλον για τον τραχανά. Γιατί, θέλοντας, πραγματικά, να τιμήσουμε αυτό το φαγητό, η πρόκληση της ιστορίας του ήταν να το δούμε πέρα από αυτόματη λύση της στιγμής. Κι έτσι, κλασικά, αρχίσαμε να τον κανακεύουμε για να τον τιμήσουμε και να τον εκτιμήσουμε ακόμη πιο πολύ. Έτσι, αρχίσαμε να τσιγαρίζουμε σε ελαιόλαδο αρωματισμένο με φύλλα δάφνης μπόλικα ψιλοκομμένα παλιά κρεμμύδια και μερικά χλωρά κρεμμυδόπουλα, και μετά, σταδιακά, έμπαιναν διαδοχικά τα άλλα υλικά, που ετοιμάζαμε εκείνη την ώρα, ώστε να πάρει το χρόνο του το καθένα να ενσωματωθεί στα προηγούμενα: σέλινο, καρότα, πατάτα, πιπεριά κίτρινη και κόκκινη, και κολοκυθάκια. Σβήσαμε με τρία διαφορετικά ξίδια – λευκό βαλσάμικο, ξίδι από μηλίτη και ξίδι από κρασί – και καρυκεύσαμε γενναιόδωρα με καυτερή πάπρικα, κουρκουμά, κάρυ, μπαχάρι, γλυκό πιπέρι, ρίγανη, και πιπερόρυζα. Όλα αυτά, μοιάζει, να τα ενοποιεί η μικρή ποσότητα πελτέ ντομάτας, που μπαίνει πριν το ζεστό νερό.
Τα τζάμια είχαν θολώσει και το χιόνι έξω έπεφτε τώρα πιο αχνό, καθώς ξεχείλιζε και διαχεόταν η θέρμη του φαγητού, τώρα που ήταν η ώρα να μπει ο ξινός τραχανάς, αρκετός ώστε στο πιάτο μας να είναι κάτι μεταξύ σούπας και πιλαφιού, δεμένο και χυλωμένο. Ό,τι πρέπει για να ταιριάξει με την παραδοσιακή σπανακοτυρόπιτα που μας έφτιαξε η κυρία Ελένη, ανοίγοντας φύλλο με τα άξια χέρια της, όπως έμαθε να κάνει από τη μητέρα της.
Διαβάστε επίσης:
Ο από μηχανής θεός τραχανάς με κρητικό σύγκλινο και ντοματίνια σε ζωμό λαχανικών