Τα κερατσένια κουτάλια, όπως τα λένε στην Κάσο, δεν συμβολίζουν μόνο τις νόστιμες «μαζυριές» που παράγουν οι βοσκοί στα μητάτα τους – ειδικά τη δρύλλα, την κορφή του γάλακτος πριν αφυδατωθεί και ψηθεί για να γίνει βούτυρο, τη σιτάκα, το μοναδικό μαλακό τυρί ενδημικό της Κάσου, και την αλευρά, τον χυλό από γάλα και αλεύρι που πήζει πάνω στην παρανιστιά και μετά «καίγεται» με κασιώτικο βότυρο, που τα δοκιμάζουν at hoc με αυτά τα κουτάλια – αλλά και μιας αυτάρκους οικονομίας  που την διαπερνά την αρχέγονη λογική του τίποτα δεν πάει χαμένο, όλα είναι χρήσιμα εργαλεία. Continue reading…

Νόστιμον ήμαρ. Η λέξη νόστιμος έχει την ίδια ρίζα με το νόστος και το νέμομαι, επιστρέφω στις πηγές μου. Νόστιμο είναι αυτό που έχει τη γεύση της επιστροφής στον γενέθλιο τόπο. Όπως η γεύση των τηγανιτών κολλιτσάνων, «των προτερημάτων ενός μικρού βυθού» για να δανειστούμε τη φράση του ζωγράφου Αλέκου Κυραρίνη από το βιβλιαράκι του για την τέχνη «Οι ερωτήσεις της Νεφέλης».

Continue reading…

Το είχα πρωτοδεί στο λεύκωμα για την ελληνική κουζίνα «Culinaria Griechenland» του γερμανικού εκδοτικού οίκου Konemann και από τότε εγκαταστάθηκε στο νου μου. Χέλι αυτοδύναμο, χωρίς πολλά καρυκεύματα, ψημένο στο φούρνο μέσα σε βυζαντινό κεραμίδι, με τις άκρες του κλεισμένες με ζυμάρι για να κρατά τα υγρά που παράγει το ίδιο. Continue reading…